Twentieth-Century Russian Theatre and Tradition. Continuities, Ruptures, Transformations

Abstract

The Russian theatre of the second half of the 20th century confronted mainly its own past: the work of Stanislavsky, Meyerhold, Vakhtangov. It almost a set rule for theatre artists to openly declare their attachment to heritage of the past. Katarzyna Osińska take a closer look at this heritage: theatrical ideas, particular techniques and methods as well as the elusive subject matter that is the ethos or atmosphere that guided the experiments undertaken by the pioneers of 20th-century theatre, especially the studio theatre. Also analysed are ways in which tradition has been transmitted: directly from the masters (or their pupils), via literature, and through second-hand accounts.

Teatr rosyjski drugiej połowy XX wieku konfrontował się głównie z własną przeszłością: z dokonaniami Stanisławskiego, Meyerholda, Wachtangowa. Niemal prawidłowością było to, że rosyjscy twórcy teatralni otwarcie deklarowali swoje przywiązanie do dziedzictwa przeszłości. Autorka książki przygląda się bliżej temu dziedzictwu: ideom teatralnym, konkretnym technikom i metodom, a także tak trudno uchwytnej materii jaką są etos bądź atmosfera towarzyszące poszukiwaniom pionierów dwudziestowiecznego teatru, zwłaszcza w jego nurcie studyjnym. Analizuje również sposób, w jaki dokonywała się transmisja tradycji: bezpośrednio od mistrzów (lub od ich uczniów), za pośrednictwem lektur czy też świadectw z drugiej ręki.