W pracy analizowany jest sposób pojmowania i przedstawiania człowieka w twórczości W. Gombrowicza. Autor omawia Formę jako sposób organizowania rzeczywistości, pokazuje, w jaki sposób człowiek jest konstruowany i podkreśla, że Gombrowiczowski bohater nigdy nie jest do końca i stanowczo uformowany. Polemizuje również z tezami E. Fiały.
