Etnoligwistyczna żywotność społeczności posługujących się językami kolateralnymi. Niewidoczna wielojęzyczność polski

Abstract

Artykuł przedstawia pierwsze wyniki badań etnolingwistycznej żywotności przeprowa­dzonych w pięciu miejscowościach referencyjnych na Śląsku, Podlasiu, Mazurach, Ka­szubach i Podhalu. Wyniki badań realizowanych metodą kwestionariuszową odnoszą się do tożsamości zbiorowej i językowej grup, transmisji międzypokoleniowej języków lokalnych oraz niektórych praktyk językowych. Na podstawie badań statystycznych przeprowadzonych na niewielkiej próbie osób w każdym z regionów przedstawione zostały wstępne wnioski dotyczące etnolingwistycznej żywotności grup, a więc ich gotowości do zachowania odrębności tożsamościowej i językowej w długotrwałym kontakcie z grupą dominującą, polską. Ważnym aspektem przeprowadzonych badań jest status badanych języków. Jako języki kolateralne, bliskie językowi dominującemu, mają wysoki stopień interkomprehensji, co wpływa na ich status i prestiż. Języki te bowiem nie są w Polsce zauważane, nie są więc w publicznym dyskursie brane pod uwagę jako wnoszące wkład do wielojęzyczności Polski.