Opublikowany we wrześniu 2022 r. w Bułgarskiej Akademii Nauk „Leksykon aktywnej frazeologii bułgarskiej i polskiej” jest częścią projektu leksykograficznego bułgarsko-polskiego zespołu naukowego w składzie: Diana Blagoeva i Svetla Koeva (z Instytutu Języka Bułgarskiego BAN), Maciej Jaskot (z Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej) i Wojciech Sosnowski (z Instytutu Slawistyki PAN).
Projekt, nad którym pracę rozpoczęto w roku 2018, który miał na celu stworzenie pierwszego w leksykografii słowiańskiej dzieła konfrontującego frazeologię języka bułgarskiego i polskiego oraz prezentującego aktualny stan zasobów frazeologicznych obu języków. Zestawienie bułgarskich i polskich jednostek frazeologicznych w postaci samodzielnego dwujęzycznego słownika dla celów przekładowych, dydaktycznych, naukowych itp. stanowi novum w leksykografii słowiańskiej. W „Leksykonie aktywnej frazeologii bułgarskiej i polskiej”, prezentującym aktualny stan zasobów frazeologicznych obu badanych języków, udało się zebrać po 500 aktywnych jednostek frazeologicznych bułgarskich i polskich, z których część to neologizmy frazeologiczne. Jednostki te odzwierciedlają w dużej mierze pewne fragmenty językowego obrazu świata współczesnego bułgarskiego i polskiego społeczeństwa. Jedną z zalet „Leksykonu” jest zaproponowany sposób konfrontacji kulturemów frazeologicznych i innych jednostek nieposiadających odpowiedników. Teoretyczne podstawy pracy zostały wypracowane drogą pewnego kompromisu między bułgarską a polską tradycją naukową, które odmiennie interpretują teoretyczny i leksykograficzny opis związków frazeologicznych. Autorzy Leksykonu są zdania, że w badaniach konfrontatywnych podejście od treści do formy to jedyny dopuszczalny i stosowny sposób na adekwatne zinterpretowanie występujących międzyjęzykowych podobieństw i rozbieżności. W związku z tym do semantycznego opisu jednostek frazeologicznych w pracy zastosowano uniwersalne modele definicyjne. W ten sposób zapobiega się możliwym błędom metodologicznym prowadzącym do nieprawidłowych interpretacji zjawisk ekwiwalentności międzyjęzykowej. Dzięki wykorzystaniu uniwersalnych schematów definicyjnych dla jednostek frazeologicznych istnieje możliwość dołączania do Leksykonu dowolnej liczby innych języków (nie tylko słowiańskich). Informacja lingwistyczna zawarta w „” jest dobrą podstawą do prowadzenia dalszych, bardziej obszernych badań nad frazeologią obu języków w ujęciu konfrontatywnym.