Dr Vadzim Shkliaryk na kwerendzie w bibliotekach i archiwach Warszawy i Wilna (NAWA „Polonista”)

We wrześniu br. dr Vadzim Shkliaryk z Białorusi rozpoczął w Instytucie Slawistyki PAN pracę nad projektem „Mało znane teksty polsko-białoruskie w rękopisach z XVIII wieku: opis językowy w kontekście dialektologii historycznej”. Jego realizacja odbywa się w ramach programu NAWA „Polonista”.

Część XVIII-wiecznych rękopisów, których teksty będą analizowane w ramach projektu, znajduje się w Warszawie. W związku z tym we wrześniu dr Shkliaryk pracował w Archiwum Głównym Akt Dawnych i gabinecie rękopisów Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego, przygotowując cyfrowe kopie interesujących go tekstów.

Dr Vadzim Shkliaryk przed biblioteką Uniwersytetu Wileńskiego. Fot. archiwum prywatne.

Z kolei w dniach 5–6 października dr Shkliaryk odbył podróż służbową na Litwę, gdzie odwiedził Litewskie Państwowe Archiwum Historyczne i czytelnię rękopisów Biblioteki Uniwersytetu Wileńskiego. To właśnie tam przechowywane są niektóre z XVIII-wiecznych rękopisów zawierających mało znane teksty polsko-białoruskie. W wyniku tej podróży badacz uzyskał cyfrowe kopie kolejnych materiałów. Teksty te są obecnie opracowywane i przygotowywane do druku.

Z opisu projektu:

Dr Vadzim Shkliaryk w Litewskim Państwowym Archiwum Historycznym. Fot. archiwum prywatne.

Historia XVIII-wiecznej Polski jest ściśle związana z historią Białorusi, gdyż poszczególne terytoria wchodziły w skład jednego państwa: Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Jednak sytuacja językowa w regionie w tym okresie charakteryzowała się znaczącymi zmianami. Od 1696 roku, kiedy język polski stał się jedynym językiem państwowym, język starobiałoruski (zachodnio-rosyjski) stopniowo wychodził z użycia. Niemniej jednak na terenach zamieszkałych przez etnicznych Białorusinów nadal używany był białoruski język narodowy. I to nie tylko ustnie, ale także pisemnie. W ostatnich dziesięcioleciach w bibliotekach i archiwach Polski, Litwy i Ukrainy odkryto teksty to potwierdzające (dzieła literackie i religijne, dokumenty urzędowe). Ze względu na to, że w XVIII wieku język polski był szeroko rozpowszechniony w całej Rzeczypospolitej Obojga Narodów, teksty tego typu często były mieszane pod względem językowym i pisane alfabetem łacińskim. Dlatego do ich scharakteryzowania zostało wybrane określenie „polsko-białoruskie”.

Instytut Slawistyki Polskiej Akademii Nauk

Korzystając z witryny wyrażasz zgodę na używanie tzw. ciasteczek (cookies), zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Polityka prywatności

The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.

Close