50. Seminarium Migracyjne IEiAK UW, 18.02.2025 r.

Zapraszamy na 50. Seminarium Migracyjne Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej UW organizowane we współpracy z Instytutem Slawistyki PAN, które odbędzie się 18 lutego 2025 r. (wtorek) o godz. 17.00 w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UW (ul. Żurawia 4, sala 108).

Wykład zatytułowany „Ukraińcy w Polsce: jedność, różnice, dyskursy diasporyczne” wygłosi dr Grzegorz Demel z Instytutu Studiów Politycznych PAN.

Opis:

Badacze relacji ukraińsko-ukraińskich w Polsce mierzą się z koniecznością unikania „grupizmu”, bowiem wyodrębnianie trzech diasporycznych „segmentów” (mniejszość narodowa, migranci sprzed i po 24.02.2022) prowadzi do uproszczonych kategoryzacji, w ramach których umykają z pola widzenia dalsze wewnętrzne zróżnicowania (genderowe, klasowe, regionalne, językowe, wynikające z różnic pamięci, obywatelstwa i statusu pobytowego, stopnia zakotwiczenia itd.), dobrze widoczne w perspektywie intersekcjonalnej. Antropologiczna soczewka staje się w tym przypadku najlepszym sposobem uchwycenia tego zróżnicowania.

W wykładzie badacz przedstawi fragment antropologicznych badań terenowych realizowanych w ramach zespołowego projektu „Procesy diasporotwórcze na przykładzie społeczności ukraińskich w Polsce: studium antropologiczne”, kierowanego przez prof. Patrycję Trzeszczyńską z IEiAK UJ. Badania rozpoczęto w 2021 r., chcąc uchwycić relacje pomiędzy dwiema, roboczo wyodrębnionymi, grupami: przedstawicielami ukraińskiej mniejszości narodowej w Polsce i migrantami z Ukrainy. Po lutym 2022 w polu zainteresowań badaczy znaleźli się również migranci wojenni.

Przeprowadzone badania pozwoliły zaproponować koncepcję „procesów diasporotwórczych”, rozumianych jako działanie diasporycznych projektów, idiomów, postaw i dyskursów, stereotypów i klisz, dostrzeganych w wyobrażeniach społecznych i praktykach kulturowych, a także jako sam sposób ich konstruowania i negocjowania. Kiedy te wyobrażenia społeczne i praktyki kulturowe są traktowane przez zbiorowość jako wspólne, mają ładunek mobilizacji tej zbiorowości. Wzmacniają nie tylko poczucie jedności, ale i wytwarzają różnicę i aktywują obrazy diasporycznego Innego – tego, który jest nominalnie podobny, ale jednak odmienny, niewłaściwy, mniej wartościowy czy mniej moralny. Procesy diasporotwórcze nie są teleologicznym konceptem: nie zakładają z góry istnienia diaspory ani też uformowania się jej w przyszłości jako substancjalnego bytu.

Instytut Slawistyki Polskiej Akademii Nauk

Korzystając z witryny wyrażasz zgodę na używanie tzw. ciasteczek (cookies), zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. Polityka prywatności

The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.

Close